Opis
Kim Soo-Hyun za dnia jest zwykłym weterynarzem, jednak to nie jedyny jego zawód. Kiedy nie pomaga chorym zwierzętom pracuje jako elitarny płatny zabójca. Namierza cel, likwiduje go i znika. Zatrudniają go najpotężniejsi ludzie i organizacje na świecie. Mimo tak wielkiej popularności, jest jak człowiek widmo, nikt nic o nim nie wiem. Na swojej drodze spotyka Do Hyun Jin – młodą i błyskotliwą panią detektyw z Seulu. Na pierwszy rzut oka wydaje się zimna i zdystansowana, ale tak naprawdę jest sympatyczną dziewczyną, której nie umknie żadna ludzka niesprawiedliwość. Oboje mierzą się ze swoimi traumami. On musi zabijać, aby znaleźć swoją rodzinę, a ona za wszelką cenę chce pomścić swojego ukochanego.
Moja opinia
Szczerze mówiąc miałam duże oczekiwania co do tej dramy i trochę się zawiodłam. Byli dość ciekawie nakreśleni bohaterowie, kilka fajnych scen akcji oraz niewyjaśnione tajemnice z przeszłości. Mając te wszystkie elementy układanki, ta drama mogła być naprawdę dużo lepsza. Obejrzałam wszystkie odcinki do końca i miałam wrażenie, że fabuła była zbyt płaska. Niby dużo się działo, ale zabrakło mi napięcia i ciekawych, nieoczekiwanych zwrotów akcji. Zdecydowanie winię za to scenarzystów.
Bardzo podobała mi się rola Chang Ki-Young’a. Jego postać bardzo rzadko się odzywa, ale jedno jego spojrzenie jest jak milion słów. Jest bardzo powściągliwy, nieufny i podejrzliwy, ale taka jest natura płatnych zabójców z traumatycznym dzieciństwem. Dużo mówi o nim jego oficjalny zawód weterynarza. Niektórzy ludzie twierdzą, że po tym jak człowiek traktuje zwierzęta można poznać jak będzie traktował innych ludzi. Może coś w tym jest. Kim Soo-Hyun wielokrotnie łamał główne reguły Pavla, ponieważ za bardzo był wrażliwy na krzywdę niewinnych. Myślę, że miał idealne warunki, aby zostać niezrównoważonym psychicznie mordercą, a mimo wszystko zachował w sobie człowieczeństwo. Nie lubi zabijać. To jedna z niewielu rzeczy, na której tak dobrze się zna. Od dzieciństwa był szkolony w tym zawodzie, a teraz dzięki temu może odzyskać utracona pamięć i dowiedzieć się czegoś o swojej tajemniczej przeszłości.
Jak widziałam zapowiedzi tej dramy to miałam ogromną nadzieję na taki zakazany, nieszczęśliwy romans między zabójcą a policjantką. Mieć tak pięknych aktorów i nie wykorzystać tego do niespełnionej tragicznej miłości to grzech. Ale widać scenarzyści mieli inne plany. Postawili na dobrą starą przyjaźń z dzieciństwa. Cieszę się, że główni bohaterowie dość szybko dowiadują się o swej wspólnej przeszłości. Wszystko odbyło się w bardzo naturalny sposób, bez zbędnych dramatów i niespodzianek. Mam wrażenie, że pod koniec serii próbowano jakoś widzów przekonać, że oni czują do siebie coś więcej niż przyjaźń, ale ja totalnie tego nie kupiłam. Moim zdaniem nie iskrzyło między nimi, ale nie wiem czy to wina aktorów czy scenariusza.
Zdecydowanie bardziej podobał mi się związek miedzy młodą właścicielką budynku a głównym bohaterem. Widać, że łączy ich wyjątkowa więź, o której z początku niewiele wiemy. Między nimi czuć emocje i przywiązanie. Scena gdzie dziewczyna czeka na niego z miską zupy była dla mnie najbardziej wzruszająca.
Zdjęcia i ścieżka dźwiękowa są bardzo mocną stroną tej dramy. Uwielbiam wszystkie utwory. Bardzo oddają klimat serialu, który jest trochę mroczny, trochę smutny. Dramę tą polecam głównie dla fanów Chang Ki-Young’a. Jestem jego fanką od czasów „Go Back Couple”, więc dla mnie było naturalne, że obejrzę tą serię. Mimo wielu zastrzeżeń, oglądałam dramę do końca bez większego bólu.
